Evita! The day(s) after
21 01 09 - 00:56'En ben je al een beetje bijgekomen?' is de vraag die me het meest gesteld is de afgelopen twee dagen. Het antwoord is nee....heb nog veel te weinig tijd gehad om bij te komen! Ik had niet eens tijd gister om een verslag te schrijven van de laatste Evita dagen in Groningen, kan je nagaan! Bij deze alsnog een kleine impressie:
Na een wat moeizame show op vrijdag (moest nog veel hoesten en de stem zat niet lekker) hadden we zaterdagmiddag de afscheidsshow van Maike als Evita. Ik ken Maike van Elisabeth in Stuttgart waar ik af en toe haar moeder mocht spelen (ludovika) en ben erg op haar gesteld. Normaal gesproken word ik bij afscheidshows heel emotioneel in het Requiem. Deze keer niet, vond het zelfs moeilijk om de tranen te laten komen ook al zag ik Armand (mijn zoon) en Ellen (één van mijn dochters) met natte oogjes voorbij lopen. Uiteindelijk kwam bij mij het besef dat het de laatste met Maike was pas in Junin toen ik afscheid van haar ging nemen voordat ze met Magaldi naar BA gaat. Ik gaf haar een knuffel en de tranen sprongen in mijn ogen. Gelukkig verder een redelijk goede show kunnen spelen tot aan het 'lament'. Ik wende me af van de kist en keek Maike recht in de ogen, toen was het gedaan. De laatste zinnen heb ik niet meer kunnen zingen, er kwam alleen nog gesnotter uit en dit terwijl mijn zender nog wel aan stond. Iedereen in de zaal heeft er dus van mee kunnen genieten.
De zaterdagavondshow was de 'grapjes' show. Dat is standaard in Musicalland. Voor musicalfans is het een aanrader om naar de één-na-laatste show te gaan, zeker als je de show al vaker gezien heb. Dan heb je de kans dat je de 'grapjes' ook daadwerkelijk ziet want het is niet de bedoeling dat het voor het publiek in die zin 'zichtbaar' is, zij hebben gewoon recht op een zo normaal mogelijke show. Bij Evita hebben we het nog redelijk netjes gehouden. De grootste 'grap' was die van Esther en E-line, onze tangodanseressen. E-line had op een gegeven moment de plaats van Esther ingenomen en Esther op haar beurt de plek van tangodanser Mark. De blik van Brigitte was fantastisch om te zien en paste volledig in de scene (voor de kenners van het stuk, het gebeurde tijdens de kleine scene voor het doek met Evita en Peron vlak voor het moment dat Evita de mistress de deur uit gooit), Roberto was echter druk bezig met iets anders waardoor hij het moment gemist had.
Zondagmiddag was het dan ineens echt de laatste Evita show dag. Eenmaal aangekomen in het theater liep ik langs de Kap & Grime om naar de fysio te gaan toen Selene vroeg of ze mijn haar nog moest knippen. Ik had heel stoer gezegd dat ik mijn haar eraf ging vlak voor het einde van Evita. En zo geschiedde, geen fysio maar een nieuwe, korte coupe! Veel tijd om er aan te wennen had ik echter niet aangezien er nogal veel haar afging en het langer duurde dan gedacht. Ik was pas klaar vlak voor de laatste companycall om kwart over 1. Na die call was het dus snel naar de kleedkamer om mijn haar te boekelen (wat moeilijker ging dan normaal...) en make up op te doen. Nog even snel wat inzingoefeningen en ik stond wonder boven wonder op tijd in de coulisse te wachten tot de voorstelling begon. Omdat het allemaal een beetje hectisch ging dacht ik dat ik het Requiem waarschijnlijk wel weer zonder tranen door ging komen, WRONG! Mijn schreeuw maakte zoveel emotie bij me los dat de tranen over mijn wangen biggelden en niet alleen bij mij.... Gelukkig kon ik nog wel zingen, zelfs beter dan de dagen ervoor! Ook in Junin had ik het weer erg moeilijk. Dit keer bij het afscheid nemen van mijn andere 'dochter' Brigitte van wie ik ben gaan houden gedurende deze tour. Wat een prachtwijf!
Het was een mooie maar emotionele laatste show. Op zo'n moment merk je dat, ondanks dat je er wellicht vrede mee hebt dat het klaar is, de show in je hart zit. Eigenlijk is dat wel heel mooi om te zien, deze show heeft ons als acteurs erg geraakt en dat zal ik blijven koesteren. Ik hoop overigens dat de mensen in de zaal wisten dat ze naar een laatste show aan het kijken waren want ook bij het einde biggelden de tranen bij iedereen over de wangen.
En toen was het tijd voor het allerlaatste applaus.... Alle hoofdrolspelers draaiden zich nog even om naar het ensemble (die op hun beurt aan het klappen waren voor de hoofdrolspelers) waardoor Brigitte te vroeg het podium op kwam. Ze schrok en draaide zich snel om wat voor een kleine lachsalvo zorgde bij de cast op toneel, wel lekker want lachend afscheid nemen is veel leuker dan huilend!
En toen was het klaar..... Pruik af, zender inleveren, boekels uit (HELP I need styling!!) make up afhalen, spullen opruimen, toosten, afscheidsborrel, iedereen gedag zeggen en een knuffel geven.... Ineens gaat alles heel snel en voor je het weet zit je in de auto op weg naar huis. Aangezien we in Groningen speelden was het nog best een pittig ritje en rond 8 uur zat ik op de bank met mijn vette hap naar de TV te kijken. Toen pas kwam de 'klap', voelde me plots eenzaam en wilde dat de avond snel voorbij ging en dus ging ik in bad en daarna snel naar bed. De volgende dag was het 'eenzame' gevoel weg en voelde ik dat ik klaar was voor ´whatever the future holds for me´.
Dag en Bedankt nog!!!!