« Teleurstelling | Home | Vakantie is hard werk… »

Groene vingers!

09 06 08 - 23:20

Het is zover, vandaag heb ik mijn eerste 'bloemen gepot'! Omdat het wellicht nog wel eens een zonnige zomer zou kunnen worden, besloot ik mijn dakterras/balkon een beetje op te fleuren. Aangezien ik totaal geen ervaring met planten en bloemen heb (ze gaan bij mij bijna altijd dood...) kwam mams naar me toe om me te helpen. We hebben de hele dag en avond in een tuincentrum en op het balkon verbracht en met resultaat! Het is zoveel gezelliger met een aantal bloembakken (lavendel, aardbeienplantjes), leuke boompjes en andere leuke (hang) plantjes. Ik zou er prompt een aparte 'balkonwarming' voor geven! 

Helaas zijn de weersverwachtingen voor de komende week niet echt positief (morgen nog 23 daarna 19 en 16 graden) maar dat is eigenlijk niet eens zo erg. Deze week staan we nog in Zwolle met Evita, waardoor we overdag vrij vroeg de deur uit moeten. Volgende week echter hebben we vakantie (YES!!!!!) dus ga ik hopen op zon, zon en nog eens zon zodat ik heerlijk met een goed boek en een pot thee of juist een kan koude limonade op mijn fleurige balkon kan zitten. 

De vakantie had niet langer op zich moeten laten wachten. Iedereen merkt dat het tijd is om het lijf, de stembanden en de geest even rust te geven. Zo'n 'kleine' tour hakt er flink in. We moeten veel (en soms erg lang) reizen, vaak overnachten en de show is lichamelijk wellicht niet heel zwaar maar emotioneel des te meer.

Afgelopen zaterdagmiddag hadden we de perspremiere van Marjolein als Evita. Het ging erg goed dus dat was fijn (recensies zijn oa te lezen op musicalworld en musicalfan). Brigitte kon hierdoor eindelijk de show een keer kijken en die was zeer onder de indruk. Het is erg belangrijk om als cast en crewlid de show een keer te kijken zodat je weet in wat voor product je staat. Je kijkt soms je ogen uit omdat je zelf niet altijd door hebt wat er om je heen gebeurt in een bepaalde scene. Ik heb al een keer een showwatch mogen hebben maar mijn collega's die het nog niet hebben gehad, staan te trappelen. Wees dus niet verbaast als je Paul, Roberto, Esther of een van mijn andere collega's een keer tegenkomt in de zaal!

Hopelijk tot ziens in het theater en anders...tot de volgende blog.

P.s. Olé, olé, olé, olé, we .... (de rest volgt hopelijk).